Blog voor PUURvandaag  https://www.puurvandaag.nl/gezin/knallend-vuurwerk/

Deze zomer kampeerden wij in Zeeland. Tijdens deze vakantie werden wij getipt voor een jaarlijkse vuurwerkshow in een klein Zeeuws dorpje. Nu ben ik niet zo’n fan van mensenmassa’s. Ik denk bij voorbaat al gauw aan alles wat mis kan gaan. Maar een bange wezel wil ik ook niet worden, je moet je immers niet door je angsten laten leiden. En ach… wat kon er nou helemaal gebeuren? Het was tenslotte Las Vegas niet. Dus daar gingen we.

Een enorme knal

We hadden een mooi plekje in de plaatselijke speeltuin. En ik moet zeggen dat het vuurwerk onze verwachtingen overtrof. Prachtige kleuren verlichtten de hemel. De kinderen keken hun ogen uit. Tegen het einde van de show schoten de vuurpijlen plotseling wel heel snel achter elkaar de lucht in. En het regende plotseling wel erg veel karton en kruit uit de lucht. Erg prettig vond ik het niet, maar dit hoorde erbij… toch? We stapten toch wat achteruit en plotseling hoorden we een enorme knal. Er ontplofte iets, het vuurwerk ging te vroeg af en de vuurpijlen vlogen de toeschouwers om de oren. Er klonk gegil en meerdere mensen renden weg.

Mijn goede voornemens ten spijt, om me niet als een angsthaas te gedragen, rende ik samen met de kinderen richting de uitgang van de speeltuin. Mijn man zag ik achter een van onze kinderen aan sprinten die in haar eentje in het donker vooruit was gerend. Toen klonken de laatste knallen, waarna de vuurwerkshow ten einde was. De schrik zat ons in de benen, kan ik je vertellen. De kinderen waren danig overstuur. Gelukkig leken er geen gewonden te zijn gevallen en liep alles letterlijk met een sisser af. Wat er nu precies mis ging, weten we niet. Maar wat we wel weten is dat ze er in Zeeland in elk geval een knallende show van weten te maken…

Haar papa en mama

De kinderen waren er na afloop uiteraard vol van. We praatten er nog wat over na en maakten er ook maar wat grapjes over om de gemoederen weer wat te sussen. Een van onze kinderen, die als eerste weg was gerend, vertelde: ‘Ik schrok zo erg. Ik rende weg, maar toen stopte ik een eind verderop en dacht ik opeens: ’Waar moet ik eigenlijk heen zonder papa en mama?’ Die opmerking raakte me. Dwars door haar paniek en angst stond ze stil en wachtte ze op haar papa en mama, haar veiligheid.

Bij de Here ben je veilig

Wat een belangrijke les ligt hierin voor ons. Er kunnen zich in je leven plotselinge omstandigheden voordoen die je angst aanjagen of je in paniek doen raken. Je bent je zekerheden en je veiligheid kwijt en hebt misschien de neiging om in blinde paniek weg te rennen. Maar waar moeten we heen zonder onze God? Waar zijn we veiliger dan in de armen van onze Hemelse Vader? ‘De Here is mijn licht, mijn behoud, wie zou ik vrezen? Bij de Here is mijn leven veilig, voor wie zou ik bang zijn?’ (Psalm 27:1, NBV) Dat mag je voor ogen houden bij alles wat er op je levenspad komt. Wacht op God en schuil bij Hem. Hij is erbij!

Iets anders wat ik hiervan heb geleerd, is dat ik het voorlopig toch liever houd bij wat sterretjes in de achtertuin. Dan sta ik vooraan. Best dapper… toch?